TR
Bildiğimiz evrene bir şey olursa, tüm renkler ve biçimler, yıllar süren organik bağlarından kopup yeni bir tasarım ile bir araya geldiğinde, bu yeni var oluşun da bir nostaljisi olacak mıdır? Belki ezber bozulunca gelenek de yok olacak ve yaşamımızın “a priori” tüm bilgileri, yeni şartlar altında bir kez daha sınanacaktır.
Yonca Karakaş yarattığı melez alan ile, fotoğrafının içindeki nesnelere yeni görevler vererek adeta bir işbirliği önerisinde bulunuyor. Sentetik bir ritüeller bütününü, yeni dünyanın alfabesine yazmak için gün sayıyor. Bu fotoğraf, Karakaş’ın kurguladığı dünyadan verilmiş kozmik bir selamıdır evrene.
Merih AKOĞUL.
ENG
If something were to happen to the universe we know, if all of its colors and forms were to break free of their ancient organic bonds and realign in a brand-new configuration, would this new existence also have its own nostalgia? Maybe when nothing is routine any more, tradition will also vanish and all the a-priori realities of life will be put to the test all over again by the new conditions.
Yonca Karakaş creates hybrid domains in which she proposes a kind of collaboration by assigning new duties to objects in her photographs. She awaits the day on which she can write down a synthetic corpus of rituals in the alphabet of a new world. This photograph is a greeting which Karakaş composed on this planet and sent to the cosmos.