Her başlangıç kuraktır ve zamanla evrimleşir...
Doğa kendi gerçekliğini ilan etmek üzere evrimleşerek zamandan kendisine bu evrime mekan hazırlamasını ister.
Raslantısal olarak gördüğümüz herşey bir kaosun denetimi altındadır. Ve bizler bu düzensiz kaosun denetimi atlında çoğalırız...
İyi -kötü , renkli- renksiz, kesin-muallak tüm bu karşıt gibi görünen ama aslında bir diğerine destek olan kelimelerin yanına birde insan-doğa karşıtlığıda ( desteği ) eklenebilir.Karşıtlık çünkü insanın doğayla olan "mücadelesi" çok uzun bir geçmişe dayanıyor, doğaya "ana" diye atıfta bulunan insan başlangıçta pozitif bir alıcı (üretici) olarak soyunduğu varoluşcu rolü zamanla (annesinden sıkılmış olmalı ki ) negatif alıcı olan (tüketici) yönü ile uzun süreli bir intihar eylemi içersine sokuyor,
Bu öyle bir intihar hali ki kendisiyle birlikte "evlat insan" "doğa ana"yı da ölüme sürüklüyor
Her başlangıcın kurak olduğunu bilmek kadar her sonun da " kuraklık" ile biteceğini idrak etmek zor olmamalı.